Byrd componeerde veel werken voor de Anglicaanse dienst, terwijl hij privé een vroom katholiek geloof behield: zijn familie werd vervolgd en kreeg boetes opgelegd vanwege hun geloofsovertuigingen. Geen van zijn drie missen gebruikt het gebruikelijke continentale middel om een modelcompositie te parodiëren; ze vertrouwen niet op een vooropgezet verenigend thematisch web. Byrd lijkt echter enkele muzikale ideeën van de ene mis naar de volgende te hebben herzien en herwerkt, en alle drie zijn verenigd door een conservatieve en prachtig gebeeldhouwde toon van 'klassiek' contrapunt. De Mis in Vijf Stemmen, die als laatste verscheen, verbindt verschillende delen met elkaar door middel van vrij gecomponeerde, maar herhaalde thema's.
